Rojda Demirer (d. 12 Ağustos 1980 , Diyarbakır) Hacettepe Üniversitesi Ankara Devlet Konservatuvarı mezunu, 2003 yılında TDT'de sanatçılığa başlamıştır.Melekler korusunda başarılı bir rol oynamaktadır.
nereli kürt mü sanırım öyle kaç yaşında hayatı nerde doğdu doğum yeri fotoğrafları





röportajı

ilginç bir isminiz var, anlamı nedir?
kürtçe güneşin doğuşu demek.

aileniz kürt mü?
evet. babam diyarbakırlı, ailemizde kürtlük var.

isminizi kim koymuş?
babam koymuş. hastanede aklına bir anda gelmiş. beni erkek bekledikleri için daha önce hiç kız ismi düşünmemişler.

sekiz yaşından beri oyunculuk yaptığınız doğru mu?
evet, tamamen bir tesadüftü. yedi yaşında piyano dersleri alıyordum. hocam yetenekli olduğumu, trt ankara radyosu'nun açacağı piyano sınavına girmem gerektiğini söyledi. başvurduğumuzda; sınavın piyano değil, radyo tiyatrosu için yapılan seslendirme sınavı olduğunu öğrendik. oraya kadar gitmişken sınava girdim. aslında tiyatroyla alakam yoktu, inanılmaz çekingen bir çocuktum. ama nasıl olduysa 1000 kişinin katıldığı yarışmada seçilen 30 çocuktan biri oldum.

bu kadar çekingen olup 1000 kişi içinden nasıl sıyrıldınız?
bir şey yapmaya baş koyduğum zaman, elimden gelenin en iyisini yapmaya çalışırım. sınavda da öyle yaptım. kısa bir süre sonra bize trt'de televizyon programı da yaptırdılar. radyodaki çocuklar eğitimli oldukları için, televizyon için ihtiyaç olduğunda bizleri seçiyorlardı.

çocuk yaşta iş hayatının sorumluluklarını almışsınız. kendinizi çocukluğunuzu yaşayamamış gibi hissediyor musunuz?
hissetmiyorum çünkü bizim için o çekimler iş değil eğlenceydi. çocuk programları çektiğimiz için bir sürü başka çocuk da oluyordu. biz aralarda kendi kendimize komik komik skeçler, klipler falan yapıyorduk, oyunlar icat ediyorduk. dolayısıyla işle oyun karışımı çok eğlenceli bir çocukluk geçirdim.

anne-babanız nasıl karşılıyordu küçük yaştaki bu şan şöhret durumlarını?
babamı, ben yedi yaşındayken kanserden kaybettik. o yüzden de annemle birbirimize daha sıkı bağlandık. annem, ben, ablam, üçümüz beraber büyüdük diyebilirim. her şeyi beraber yaptık, paylaştık. annem bu yüzden her zaman en yakın arkadaşımız ve her konuda en büyük destekçimizdi.

ankara'da doğup büyümüş biri olarak, istanbul'a geldiğinizde adaptasyon zorluğu çektiniz mi?
çok küçük yaşta bu işin içine girdiğim için çalışma şartları anlamında zorluk çekmedim. mesleğimin içinde bulunduğu o farklı dünyaya çok alışkındım. benim için hayatın normal bir akışı gibi bu iş. hâlâ bir menajer ya da basın danışmanım yoktur mesela. istanbul'da yaşamanın zorluğunu soruyorsanız, zaten buraya geldiğimde yalnız değildim. ablam benden daha önce taşınmıştı istanbul'a. annem de zaten bizi yalnız bırakmamak için hemen arkamızdan geldi. havasına, suyuna, trafiğine alıştık. şimdi 'ankara'da nasıl yaşamışım' diyorum.

şimdi yine üçünüz beraber mi oturuyorsunuz?
ben onlardan yeni ayrıldım. ama tam da ayrıldım sayılmaz, çünkü annemlerle aramızda beş dakikalık bir mesafe var.

neden ayırdınız evinizi?
şu anda oturduğum evi anneme almıştım. sonradan annem, eve giriş-çıkış saatlerim işimden dolayı düzensiz olduğu için daha rahat olmamı istedi ve bana bir jest yapıp hediyemi geri verdi!

kedi, köpek, balık gibi bir ev arkadaşınız var mı?
köpeğim var; cookie. 13 yaşında, biraz yaşlandı ama hâlâ enerjik. terrier ile sakallı collie karışımı. terrier görünümlü sakallı bir köpeğim var kısacası.

kendinizi yalnız hissettiğinizde ne yapıyorsunuz, kendi kendine yetebilen bir insan mısınız?
yalnız kalmayı, kendimle vakit geçirmeyi, sakinliği seven biriyim. ama bu çok fazla olamıyor. hem işimdeki vakitsizlik hem de ankara'dan birçok sınıf arkadaşımın benimle aynı zamanlarda istanbul'a gelmiş olması nedeniyle yalnız kalmaya pek fırsat olmuyor.

vaktinizi en çok nerelerde ne yaparak geçiriyorsunuz?
çok yoğun çalıştığımız için set dışındaki en uğrak mekanım evim. onun dışında gece çıktığımda gittiğim mekanlar, rock müzik sevdiğim için genellikle taksim'deki hayal kahvesi ve line. evime yakın olduğu için bağdat caddesi'ne çok gidiyorum. ranchero ve midpoint'in yemeklerini severim. sinema için trio'ya gidiyorum. çok özel bir durum olmazsa avrupa yakasına geçmiyorum aslında.

en güzel fotoğrafları