Taylor Swift NY Magazine Dergisi Röportajı

Taylor Swift, NY Magazine dergisine bir röportaj verdi.

Röportajın bir kısmının İngilizce’den çevrilmişi aşağıda.

”Country müzik camiası adeta bir aile gibi. Onlar sadece şunu diyor; ”Bak birbirimizi yıllardır tanıyoruz. Sen hep bizim yanımızda oldun, biz de hep senin yanında olduk. Bu işler bu şekilde yürür.” ”

”40 yaşıma geldiğimde ve artık hiç kimse beni parıltılı elbieseler içinde görmek istemediğinde şöyle olacağım: ”İyi, o zaman ben de giderim ve çocuklar için şarkılar yazarım” Güzel bir emeklilik planı gibi görünüyorr.”

”Her ünlüyle ilgili etrafta çeşitli laflar dönüyor. Benimle ilgili dönen laflardan birisi de şu: ”Taylor’ın kalbi kırık. Taylor aşık oldu ama aşık olduğu çocuk onun kalbini kırdı. O hep üzgün ve yalnız”
Yani, isteyen istediğini söyleyebilir.Bunlar her insnaın hissettiği gerçek hisler. Bence sana zarar veren birisine kızgın olmak normal karşılnammalı. Yani, hayatta sizi hiç bir şey etkilemiyor diye düşünemezsiniz. Ben bir şarkı sözü yazarıyım ve yaşadığım her şey beni etkiler.”

”Bence kendinizin hassas görünmesine izin vermek, gerçek duygularınızı tüm dünyayla paylaşmak benim asla yapmaktan çekinmeyeceğim bir şey. Bu aslında gerçek bir insan olarak kalabildiğimi gösteren bir şey. Ben hayranlarıma karşı dürüst olmaktan ve hayatta her zaman işlerin iyi gitmemesinin normal bir durum olduğunu söylemketen dolayı mutluyum. Hayatımı ve kariyerimi seviyorum. Arkadaşlarımı seviyorum- ama işler her zaman iyi gitmeyebiliyor-. Dolayısıyla ben de her zaman işlerin iyi gittiği konular hakkında şarkılar söylemiyorum.”

”Dinleyiciler değişik sanatçılara karşı değişik tepkiler verebiliyor. Şunu fark ettim ki, diinleyciler çok farklı nedenlerle çığlık atabiliyor. kimisi konuk şarkıcı olarak çağırdığım yakışıklı bir çocuk için çığlık atarken, kimisi ise şarkının sözleriyle kendisini özdeşleştirdiğidnen dolayı çığlık atabiliyor.”

”Şu anda elimde duygusal olarak çizebileceğim çok şey var. Ama bunları Red albümümde yaptığımdan dah farklı bir bakış açısıyla çizmek zorundayım. Aynı şeyleri sürekli ve sürekli söyleyemem, bunu anlıyorsunuz değil mi ? Aslında bence hepsinden önemlisi, ben asla kendime yokuştan aşağı salıverir gibi hareket etmeme izim vermem. Aynı zamanda, başka bazı şarkıcıların yaptığı bazı yanlışları görüyorum, şöyle ki, dördüncü veya ve beşinci defa sütdoyya girdiklerinde düşünüyorlar ki, yenilik yapmak sağlam bir sözyazarlığına göre daha önemli. Benim için en berbat hayalkırıklığı -bir dinleyici olarak- bir şarkıyı dinlediğimde aslında onların ne yapmaya çalıştığını anlayabiliyorum. Yani, mesela bazen sırf dans medlosi eklemek için anlmasız melodiler ekleyebiliyorlar, ya da bazı şarkılarda gereksiz rap kısımları oluyor, ya da bazen ani bir melodi değişmi oluyor sanki çok önemli bir şey olacakmış gibi, ama aslında vermesi gereken duyguyla hiç bir alakası yok, ya da şarkının sözleriyle zerre alakası yok. Ben şarkılarıma daha fazla popüler olması için ya da dans kluplerinde çalınması için asla böyle melodiler koymam. Gerçekten, tüm melodilerin birleşimlerinden oluşan bir şarkı istemiyorum, şarkılarımın sadece normal şarkılar olması gerekiyor.”

‘Red albümünün çoğunu ona yönelik yazdığım adamdan (Jake Gyllenhaal) şu sözleri duydum: ”Albümü dinledim, ve benim için gerçekten de acı tatlı bir deneyimdi. Adeta bir fotoğraf albümüne bakmak gibiydi.” Bu iyiydi, en azından o adamdan albümle ilgili çılgınca sinirli e-mailler ya da telforn aramaları almaktansa bu daha yiydi. Bu bir zamanlar mükemmel olan ama sonradan berbatlaşan ve iki tarafın da yara aldığı -ama taraflardan birisinin şarkısözü yazarı olduğu- bir olaya çok olgun bir yaklşaşım biçimi oldu.”

”Hayranlarımla kendimi arkadaşlık ilişkisi içerisinde görüyorum. Hatta adeta bir abla-kardeş ilişkisi gibi. Veya şunun gibi”Hey, biz ilk albümüm çıktığımda ikimiz de 16 yaşındaydık ve şimdi ikimiz de büyüdük.”